Bio je inženjer čiji trag i danas može da se vidi po rekama i morima, a njegovo ime – uglavnom ne znamo kao javnost. Ipak, na sreću, poznato je u mnogim stručnim krugovima, i to najviše globalno.
Zato je red da bar mi, njegovi sugrađani, budemo upoznati sa ovim značajnim Beograđaninom, i da sledeći put, kada na Savi ili Dunavu, ugledamo neki od onih moćnih tegljača, gurača, potiskivača, od čijih jakih motora podrhtavaju vode velikih reka, znamo ko je napravio tako važna i složena plovila.
Mladen Jovanović bio je najistaknutiji iz grupe izuzetnih inženjera druge polovine 20. veka koja se njihovom zaslugom naziva zlatnim periodom srpske brodogradnje.
Rođen je 1926. godine u Beogradu gde je i diplomirao na Brodograđevnoj grupi Mašinskog fakulteta 1952. godine. Samo pet dana po diplomiranju zaposlio se u brodogradilištu “Čukarica“, a njegovi prvi projekti počeli su da se realizuju već 1954. godine.
Sledećih trideset godina radio je u brodogradnji, i to uglavnom na projektovanju, ali uz intenzivnu saradnju sa brodogradilištima, brodarstvima i ustanovama rečnog saobraćaja.
U srpskim brodogradilištima, po njegovim projektima izgrađeno je 12 potiskivača, 10 tegljača, četiri ribarska broda za Čile (koja su na Pacifiku postigla veoma dobar uspeh, o čemu su čileanske novine pisale i 20 godina nakon njihove plovidbe), zatim 36 brodova različite namene, od kojih je 35 izvezeno u Mjanmar, tada Burmu, Bangladeš, Indiju, Čile i Rumuniju; potom tri ledolomca, jedan za Rumuniju i dva za Srbiju, kao i hoper bager za rad na moru.
Osim toga, bio je autor izuzetnog broja važnih projekata, poput broda “Kablar“, prvog originalnog potiskivača u Jugoslaviji i na Dunavu, zatim “Studije plovidbe Dunavom između zagata” za vreme izgradnje hidrocentrale Đerdap, specijalnog tegljača “Greben“, “Studije odbrane od leda“, takođe za hidroelektranu “Đerdap”…
Njehov rad je brzo bio prepoznat u tadašnjem društvu: povodom obeležavanja stogodišnjice modernog rečnog saobraćaja u Srbiji (od kupovine parobroda Deligrad 1862. godine) dobio je visoko odlikovanje.
Od 1982. godine predaje na Fakultetu tehničkih nauka u Novom Sadu, kao i na Mašinskom i Saobraćajnom fakultetu u Beogradu, gde je svoje bogato iskustvo i znanje prenosio mladim generacijama sve do 2002. godine. Preminuo je 2006. u svom rodnom Beogradu.
Pored brojnih stručnih i naučnih radova publikovanih u zemlji i inostranstvu (Rumunija, Bugarska i Kina), objavio je i monografiju “Brodogradnja u Srbiji i Crnoj Gori” povodom 30 godina postojanja i rada Društva brodograđevnih inženjera i tehničara), kao i univerzitetski udžbenik “Projektovanje broda” (2002).
Zaostavština profesora dr Mladena Jovanovića čuva se u Arhivu Muzeja nauke i tehnike u Beogradu.
(Podaci o životu ovog velikog srpskog naučnika i konstruktora preuzeti su iz monografije “Dunav u Srbiji – putovanje kroz tehničke muzeje”, autorke Gordane Karović)
