Na obodu Beograda, na prostoru tadašnjeg seoskog područja, 1970-ih godina započet je ambiciozan projekat poznat kao “eksperiment Železnik”. Ideja tadašnjih gradskih vlasti bila je da se na ledinama, daleko od centra, izgradi moderno stambeno naselje koje bi služilo kao dom za radnike i službenike industrijskih pogona, ali i kao model planskog urbanog razvoja.
Izazov je bio spojiti dva potpuno različita sveta – tradicionalno seosko stanovništvo sa svojim navikama i mentalitetom, i novodoseljene radnike iz gradske sredine. Sociolozi su bili pozvani da pronađu način kako da se ta dva načina života “pripoje” u jednu funkcionalnu zajednicu.
Ovaj urbanistički eksperiment postao je pionirski pokušaj stvaranja novog tipa života na obodu grada, a njegov uticaj osetan je i danas – ne samo u Železniku, već i u drugim beogradskim naseljima koja su kasnije nastala na sličan način, poput Mirijeva i Žarkova.
